Diakonat stały

1. Sobór Watykański II przypomniał, że diakoni przyjmują święcenia nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi i wyraził pragnienie, aby diakonat został na nowo przywrócony jak trwały stopień hierarchiczny w Kościele. Diakon stały znajduje się na niższym szczeblu hierarchii i jest pomocnikiem kapłanów, czyli biskupów i prezbiterów. Przez sakrament święceń staje się osobą duchowną, chociaż nie jest prezbiterem (por. Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen Gentium, 29).
2. Idąc za tymi decyzjami Kościoła powszechnego, z uwzględnieniem postanowień Konferencji Episkopatu Polski, biskup diecezjalny wprowadził instytucję diakonatu stałego w Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej dekretem z dnia 1 marca 2020 r. Diecezjalny Ośrodek Formacji Diakonów Stałych przy Instytucie Filozoficzno-Teologicznym im. Edyty Stein w Zielonej Górze został utworzony dekretem z dnia 26.09.2023 r.

Powołanie

Kandydatem do stanu diakonatu może być mężczyzna obdarowany szczególnym darem powołania do służby w Kościele, na który to dar odpowiedział on wielkodusznie i w wolności, aby poświęcić się w realizowaniu misji Chrystusa Sługi. Rozeznanie tego powołania i jego potwierdzenie należy do Kościoła (por. Konferencja Episkopatu Polski, Wytyczne dotyczące formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce, 9 czerwca 2015 [dalej: WKEP], 17-18).

Charakterystyka kandydata

Pragnący przyjąć święcenia diakonatu powinien odznaczać się szczególnymi przymiotami zarówno na płaszczyźnie ludzkiej jak i wiary. Dlatego ważne jest, aby cechowała go „dojrzałość psychiczna, zdolność do dialogu i komunikacji, poczucie odpowiedzialności, pracowitość, zrównoważenie i roztropność” (WKEP 19). Kandydat powinien cechować się dojrzałą wiarą zakorzenioną w Piśmie świętym i życiu sakramentalnym oraz aktywnym zaangażowaniem w duszpasterstwie parafialnym.

Wymagania kanoniczne

• Decyzję o przyjęciu kandydata do formacji przygotowującej do diakonatu podejmuje, po otrzymaniu wymaganej dokumentacji oraz wysłuchaniu opinii osób kompetentnych, biskup diecezjalny.
• Według norm Kodeksu Prawa Kanonicznego (dalej: KPK) do diakonatu mogą zostać dopuszczeni mężczyźni ochrzczeni i bierzmowani, zarówno celibatariusze jak i mężczyźni żonaci oraz wdowcy (kan. 1024, 1033 oraz 1050, 3 § KPK). Kandydatami powinni być ci, którzy „mają nieskażoną wiarę, kierują się prawidłową intencją, posiadają wymaganą wiedzę, cieszą się dobrą opinią, mają nienaganne obyczaje, wypróbowane cnoty, jak również inne przymioty fizyczne i psychiczne, odpowiadające przyjmowanemu święceniu” (kan. 1029 KPK, por. kan. 1051, 1 § KPK).
• Kandydaci mogą pochodzić ze wszystkich środowisk społecznych i wykonywać jakąkolwiek pracę, o ile nie będzie ona uznana za niewłaściwą dla urzędu diakona, w świetle norm Kościoła i oceny biskupa diecezjalnego. Dotychczasowa praca musi być też możliwa do pogodzenia z obowiązkami formacyjnymi oraz skutecznym wypełnianiem posługi diakona (por. WKEP 21).
• Kandydat do diakonatu stałego winien mieć ukończone pełne studia teologiczne. W przypadkach uzasadnionych biskup diecezjalny może nakazać uzupełnienie studiów po przyjęciu święceń diakonatu (por. WKEP 59).
• Mężczyźni nieżonaci mogą być dopuszczeni do święceń po ukończeniu dwudziestego piątego roku życia (por. kan. 1031 § 2 KPK) a po przyjęciu święceń są zobowiązani do życia w celibacie (por. kan. 1087 KPK).
• Wdowcy ubiegający się o święcenia diakonatu wezwani są do wykazania się dojrzałością ludzką i duchową odpowiadającą ich stanowi życia oraz powinni zagwarantować lub wykazać gotowość zapewnienia odpowiedniej opieki rodzinnej i chrześcijańskiej swoim dzieciom (por. WKEP 25).
• Kandydaci do diakonatu związani węzłem małżeńskim mogą być dopuszczeni do święceń nie wcześniej, jak po ukończeniu przynajmniej trzydziestego piątego roku życia (por. kan. 1031 § 2 KPK) i po przynajmniej pięciu latach małżeństwa (por. WKEP 27).
• Diakoni, którzy po przyjęciu święceń zostali wdowcami, nie mogą zawrzeć związku małżeńskiego (por. kan. 1087 KPK), z zachowaniem norm zawartych w Liście okólnym Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 6 czerwca 1997 r., (Prot. N. 263/97).
• Wiek zgłaszającego się kandydata do diakonatu nie może przekraczać 50. roku życia w dniu rozpoczęcia formacji w Ośrodku Formacji Diakonów Stałych oraz 55. w dniu przyjęcia święceń.
• Kandydaci winni być wolni od nieprawidłowości i przeszkód zawartych w kan. 1040-1042 KPK, z wyjątkiem kan. 1042, § 1 i 2.
• Decyzję o włączeniu do grona kandydatów do święceń, do przyjęcia posług lektora i akolity oraz przyjęcia samych święceń podejmuje biskup diecezjalny (por. kan. 1029 KPK, WKEP 30), po wysłuchaniu Komisji do spraw święceń i posług.

Statut i zasady formacji

Statut Diecezjalnego Ośrodka Formacji Diakonów Stałych

Dekret zatwierdzający Zasady formacji życia i posługi diakonów stałych

Kontakt

Zapraszamy wszystkie osoby, które mają ukończone studia magisterskie z teologii, kontynuują studia teologiczne lub ukończyły studia podyplomowe z teologii. Osoby pragnące rozpocząć formację proszone są o kontakt z ks. Wojciechem Oleśkowem.

Ks. dr Wojciech Oleśków (dyrektor Ośrodka)

E-mail: wojciech.oleskow@gmail.com

Numer telefonu: 502 993 560